Հարթաթաթությունը ոտնաթաթի պաթոլոգիական դեֆորմացիա է, որի ժամանակ նկատվում է ոտնակամարի իջեցում և ամորտիզացիոն ֆունկցիայի կորուստ, բնութագրվում է ոտնաթաթի երկայնական կամարի հարթեցմամբ, ոտնաթաթի հետին մասի վալգուսային և առջևի մասի աբդուկցիոն -պրոնացիոն դիրքով:

Հարթաթաթությունը հաճախ ուղեկցվում է ոտնաթաթի մկանային, շարակցական հյուսվածքի և ոսկրային համակարգերի անատոմիական և ֆունկցիոնալ փոխազդեցության խախտումներով։

Առաջին ախտանիշներից են՝ ցավ մետատարսային ոսկորների գլխիկների տակ, հոգնածություն և հարմարավետ կոշիկներ ընտրելու դժվարություն:

Խորակամարության թեթև աստիճանի դեպքում հատուկ բուժման կարիք չի առաջանում և հիվանդների մեծ մասը հարմարվում է ոտնաթաթին: Հիվանդի ավելորդ քաշի կամ ծանր ֆիզիկական ծանրաբեռնվածության դեպքում, ոտնաթաթի երկայնական և լայնակի կամարի ֆիզիկական բեռնաթափման համար, կարելի է օտգտագործել անհատական ներդիրներ:

Խորակամար ոտնաթաթերի դեպքում, բարձր ֆիզիկական ծանրաբեռնվածության ժամանակ, անհատական ներդիրները օգնում են պահել ոտնաթաթի չափազանց ընդգծված երկայնական կամարը, ինչպես նաև հետին մասին տալիս են պրոնացիոն դիրք:

Հիվանդությունը սովորաբար դանդաղ է ընթանում, ավելի արագ զարգանում է 30-50 տարեկանում և ավելի հաճախ՝ կանանց մոտ։ Հիմնականում զարգանում է անհարմար կոշիկ կրելու կամ վնասվածքների պատճառով։ Հիվանդության զարգացման ծանր ձևերի դեպքում բթամատի հոդը կարող է չափերով մեծանալ, ցավել, եղանակի փոփոխության ժամանակ տնքալ։

Թեթև աստիճանի դեպքում՝ խորհուրդ է տրվում կրել անհատական ներդիրներ՝ լայնակի հարթաթաթությունը կանխելու համար: Խորհուրդ է տրվում նաև բթամատի և երկրորդ մատների միջև կրել սիլիկոնե շտկող միջոցներ: Նման միջոցները կվերացնեն քայլելու ժամանակ առաջացած բթամատի դորսալ թեքումը։

Ոտնաթաթի մրճաձև դեֆորմացիան կարող է ուղեկցվել նաև ոտնաթաթի այլ դեֆորմացիաներով, ինչպիսիք առաջանում են սպաստիկ ուղեղային կաթվածի, պոլիոմիելիտի, հարթ-վալգուսային, խորակամար ոտնաթաթի և այլնի հետևանքով:

Բնութագրական է ոտնաթաթի մատների տակ ցավոտ կոշտուկների առաջացումը (հիպերկերատոզ), որոնք խանգարում են սովորական կոշիկներ կրելուն։ Այս հիվանդության դեպքում ցանկալի է օգտագործել հատուկ սիլիկոնե միջադիրներ, ինչպես նաև անհատական ներդիրներ՝ մատների համար լրացուցիչ բարձիկով։

Կրնկախիթը ձևավորվում է ներբանային (պլանտար) փակեղի քրոնիկ բորբոքման ֆոնին, կրնկոսկրի վրա առաջանում են ոսկրային գոյացություններ։ Մեծանալով այդ գոյացությունները վնասում են փափուկ հյուսվածքները՝ առաջացնելով ցավ և լուրջ անհանգստություն:

Կրնկախիթը հաճախ նման է առաջ ուղղված սուր ոսկորի, որը միաձուլվում է կրնկոսկրի հետ: Այն կարող է լինել տարբեր չափերի և ձևերի:

Կրնկախիթերը կարող են լինել միակողմանի կամ երկկողմանի: Կրնկախիթի հատվածի բուրսիտը կարող է կրնկախիթի առաջացման պատճառ դառնալ:

Կոնսերվատիվ բուժումը ներառում է կրնկի հատվածը բեռնաթափող հատուկ անհատական ներդիրների կիրառումը:

Հիվանդության պատճառը երկար քայլելու ժամանակ գերծանրաբեռնվածությունն է, իսկ նախադրյալը՝ հարթաթաթությունն ու կիպ կոշիկները։

Գերծանրաբեռված ոտնաթաթի կոտրվածքները առաջանում են մշտապես առկա ​​վնասվածքից և ոսկորի՝ ֆունկցիոնալ ծանրաբեռնվածությանը «անպատրաստ» լինելուց:

Ոտնաթաթի գարշապարային հատվածի թաթոսկրերի կոտրվածքների ժամանակ, որոնք համակցված են նաև հարթաթաթությամբ, նպատակահարմար է օգտագործել անհատական ներդիրներ: Ոտնաթաթի բիոմեխանիկան և գործառույթը չեն տուժում: